Kulit adalah salah satu bahan tertua dalam sejarah manusia. Seawal zaman prasejarah, manusia mula menggunakan bulu haiwan untuk hiasan dan perlindungan. Walau bagaimanapun, teknologi pembuatan kulit awal adalah sangat mudah, hanya merendam bulu haiwan di dalam air dan kemudian memprosesnya. Dengan perubahan zaman, teknologi pembuatan kulit manusia telah berkembang dan bertambah baik secara beransur-ansur. Daripada kaedah pembuatan primitif awal kepada pengeluaran perindustrian moden, bahan kulit memainkan peranan yang semakin penting dalam kehidupan manusia.
Pembuatan kulit awal
Pembuatan kulit terawal boleh dikesan kembali ke zaman Mesir purba sekitar 4000 SM. Pada masa itu, orang ramai merendam bulu haiwan dalam air dan kemudian memprosesnya dengan minyak sayuran asli dan air masin. Kaedah pembuatan ini sangat primitif dan tidak dapat menghasilkan bahan kulit berkualiti tinggi. Di samping itu, banyak tenaga kerja dan masa diperlukan dalam proses pengeluaran. Walau bagaimanapun, disebabkan keliatan dan ketahanan bahan kulit yang kuat, ia digunakan secara meluas dalam masyarakat purba untuk membuat pakaian, kasut, beg tangan dan barangan lain.
Dengan perubahan zaman, teknologi pembuatan kulit manusia juga telah berkembang secara beransur-ansur. Sekitar 1500 SM, orang Yunani purba mula menggunakan teknologi penyamakan untuk memproses bulu haiwan untuk menghasilkan bahan kulit yang lebih lembut dan tahan lama. Prinsip teknologi penyamakan adalah menggunakan bahan penyamakan untuk memaut silang kolagen dalam bulu haiwan, menjadikannya lembut, kalis air, tahan kakisan dan sifat-sifat lain. Kaedah pembuatan ini digunakan secara meluas di Timur Tengah dan Eropah purba dan menjadi kaedah utama pembuatan kulit purba.
Pembuatan kulit tulen
Kulit tulen merujuk kepada bahan kulit asli yang diperbuat daripada bulu haiwan. Teknologi pembuatan kulit tulen adalah lebih maju dan kompleks daripada pembuatan kulit awal. Proses utama pembuatan kulit tulen termasuk: menanggalkan bulu haiwan, merendam, mencuci, penyamakan, pencelupan dan pemprosesan. Antaranya, penyamakan dan pencelupan adalah langkah paling kritikal dalam pembuatan kulit tulen.
Dalam proses penyamakan, bahan penyamakan yang biasa digunakan termasuk bahan penyamakan sayuran, bahan penyamakan krom dan bahan penyamakan sintetik. Antaranya, bahan penyamakan krom digunakan secara meluas kerana kelebihannya seperti kelajuan pemprosesan yang cepat, kualiti yang stabil dan kesan yang baik. Walau bagaimanapun, sisa air dan sisa buangan yang dijana semasa penyamakan krom akan mencemarkan alam sekitar, jadi ia perlu dirawat dan diuruskan dengan sewajarnya.
Semasa proses pencelupan, kulit tulen boleh dicelup dalam warna yang berbeza mengikut keperluan untuk mencapai kesan hiasan dan perlindungan yang berbeza. Sebelum mencelup, kulit tulen perlu dirawat permukaan supaya pewarna dapat menembusi sepenuhnya dan melekat pada permukaan kulit. Pada masa ini, jenis dan kualiti pewarna sentiasa bertambah baik, yang dapat memenuhi keperluan dan pilihan orang yang berbeza untuk bahan kulit.
Pembuatan kulit PU dan PVC
Dengan perkembangan teknologi kimia yang berterusan, orang ramai secara beransur-ansur telah menemui beberapa bahan sintetik baharu yang boleh meniru rupa dan rasa kulit tulen, serta mempunyai keplastikan, kalis air dan ketahanan yang lebih baik. Bahan sintetik ini terutamanya termasuk kulit PU (poliuretana) dan kulit PVC (polivinil klorida).
Kulit PU ialah kulit simulasi yang diperbuat daripada bahan poliuretana, yang mempunyai ciri-ciri kelembutan, rintangan air, rintangan haus dan rintangan lusuh. Kaedah pembuatannya adalah untuk menyalut bahan poliuretana pada gentian atau bahan bukan tenunan, dan membentuk bahan kulit selepas proses calender, penyamakan, pencelupan dan lain-lain. Berbanding dengan kulit tulen, kulit PU mempunyai kelebihan kos rendah dan pemprosesan mudah, dan boleh mensimulasikan pelbagai warna dan kesan tekstur. Ia digunakan secara meluas dalam pengeluaran pakaian, kasut, perabot dan produk lain.
Kulit PVC adalah sejenis kulit simulasi yang diperbuat daripada bahan polivinil klorida, yang mempunyai ciri-ciri kalis air, tahan haus dan mudah dibersihkan. Kaedah pembuatannya adalah untuk menyalut bahan polivinil klorida pada substrat, dan kemudian membentuk bahan kulit melalui proses calender, ukiran, pencelupan dan lain-lain. Berbanding dengan kulit PU, kulit PVC mempunyai kelebihan kos yang lebih rendah dan keliatan yang lebih kuat, dan boleh mensimulasikan pelbagai warna dan corak. Ia digunakan secara meluas dalam pengeluaran tempat duduk kereta, bagasi, beg tangan dan produk lain.
Walaupun kulit PU dan PVC mempunyai banyak kelebihan, mereka masih mempunyai beberapa kelemahan. Sebagai contoh, proses pengeluaran mereka akan menghasilkan sejumlah besar gas berbahaya dan air sisa, yang akan mencemarkan alam sekitar. Di samping itu, jangka hayat mereka tidak sepanjang kulit tulen, dan ia mudah pudar dan tua. Oleh itu, orang ramai perlu memberi perhatian kepada penyelenggaraan dan penyelenggaraan apabila menggunakan produk kulit sintetik ini.
Pembuatan kulit silikon
Sebagai tambahan kepada kulit tulen tradisional dan kulit sintetik, jenis bahan kulit baharu, kulit silikon, telah muncul dalam beberapa tahun kebelakangan ini. Kulit silikon ialah kulit tiruan yang diperbuat daripada bahan silikon molekul tinggi dan salutan gentian tiruan, yang mempunyai kelebihan ringan, rintangan lipatan, anti-penuaan, kalis air, anti-kotoran dan mudah dibersihkan, serta mesra kulit dan rasa selesa.
Kulit silikon mempunyai pelbagai kegunaan dan boleh digunakan untuk membuat bahagian dalam kereta, beg tangan, sarung telefon bimbit dan produk lain. Berbanding dengan kulit PU dan PVC, kulit silikon mempunyai rintangan hidrolisis yang lebih baik, rintangan UV, rintangan semburan garam dan rintangan suhu tinggi dan rendah, dan tidak mudah menua dan pudar. Di samping itu, tiada gas berbahaya dan air sisa dihasilkan semasa proses pembuatan kulit silikon, dan pencemaran kepada alam sekitar juga kurang.
Kesimpulan
Sebagai bahan kuno dan bergaya, kulit telah melalui proses pembangunan yang panjang. Daripada pemprosesan awal bulu haiwan kepada kulit tulen moden, PU, kulit PVC dan kulit silikon, jenis dan kualiti kulit telah dipertingkatkan secara berterusan, dan skop penggunaan terus diperluaskan. Sama ada kulit tulen atau kulit sintetik, ia mempunyai kelebihan dan kelemahan tersendiri, dan orang ramai perlu memilih mengikut keperluan dan senario yang berbeza apabila menggunakannya.
Walaupun teknologi pengeluaran moden dan bahan kimia telah menggantikan banyak kaedah pembuatan kulit tradisional, kulit asli masih merupakan bahan yang berharga, dan rasa dan teksturnya yang unik menjadikannya pilihan pertama untuk produk mewah. Pada masa yang sama, orang ramai secara beransur-ansur menyedari kepentingan perlindungan alam sekitar dan mula mencuba menggunakan bahan yang lebih mesra alam dan mampan untuk menggantikan kulit sintetik tradisional. Kulit silikon adalah salah satu bahan baru. Ia bukan sahaja mempunyai prestasi yang sangat baik, tetapi juga mempunyai kurang pencemaran kepada alam sekitar. Ia boleh dikatakan sebagai bahan yang sangat menjanjikan.
Pendek kata, dengan kemajuan berterusan sains dan teknologi dan perhatian orang ramai terhadap perlindungan alam sekitar, kulit, bahan kuno dan bergaya, juga sentiasa berkembang dan berkembang. Sama ada kulit tulen, PU, kulit PVC atau kulit silikon, ia adalah penghabluran kebijaksanaan dan kerja keras orang ramai. Saya percaya bahawa dalam pembangunan masa depan, bahan kulit akan terus berinovasi dan berubah, membawa lebih banyak keindahan dan kemudahan kepada kehidupan manusia.
Masa siaran: Jul-15-2024